จอมใจ...นักรบ

เพราะถูกปลูกฝังจากครอบครัว...

❝รถไฟ เรือเมล์ ลิเก ตำรวจ...โบราณว่าคบไม่ได้❞

#เรือไฟ จึงพยายามสร้างเกราะกำบังใจจากตำรวจพลร่มผู้นั้น แต่สุดท้าย...กำแพงใจก็พังทลาย

#บรมวิชชุ์ทำให้โลกใบเล็กที่แสนราบเรียบของเธอมีสีสันจนบางครั้งเหมือนหกคะเมนตีลังกา

...เขาสามารถกระเซ้าเย้าแหย่ให้เธอ

ผู้หญิงที่มีความมั่นคงทางอารมณ์สูงกลายเป็นเด็กหญิงขี้วีนได้ง่ายๆ ...

และเขา...ผู้ชายที่มีเสียงดนตรีในหัวใจตลอดเวลา

พร้อมแจกจ่ายความสุขให้กับทุกคนรอบข้างเสมอ

...โดยเฉพาะเวลาเมา...

เรื่องราวความรักของ #ตำรวจพลร่มหนุ่ม เกือบจะจอดทั้งที่พึ่งจะเริ่มแจวเพียงเพราะเหตุผลเดียว..ว่าที่แม่ยายไม่ชอบตำรวจ งานนี้บรมวิชชุ์จึงต้องพิสูจน์ตัวเองให้แม่ยายเห็น แต่ทำดีแค่ไหน...ทำดีแทบตาย...ก็ยังไม่เข้าตา แถมยังมีหมอมาเป็นคู่แข่งหัวใจอีกซะนี่ ว่าที่แม่ยายก็เชียร์จัง

สุดท้ายก็เลยตั้งวงก๊งเหล้า แหกปากร้องเพลงแทนใจซะเลย

งานนี้บรมวิชชุ์จะฝ่าด่านแม่ยายสำเร็จหรือไม่ มาตามลุ้นกัน

"ไม่เห็นหน้าข้าวปุ้นแล้วเหมือนขาดอะไรไปสักอย่าง คิดถึงใจจะขาด...รักที่สุด” นายตำรวจหนุ่มพ้อตาหวานฉ่ำ

“เน่า...” คนถูกบอกรักยิ้มแก้มแทบปริด้วยความอายหากย่นจมูกกลบเกลื่อน อย่าว่าแต่เขาเลย...เธอเองก็เหมือนกัน เหมือนขาดอะไรไป พอทำให้ยิ้มได้สักพักก็ร้องเพลงกวนประสาท เพลงส้มโอ แตงโม พลางหลุบมองนัยของเพลงด้วยดวงตาที่แสร้งให้ดูแวววาวกว่าปกติ

“พี่เบียร์! หยุดเดี๋ยวนี้นะ” เรือไฟแหวเสียงดังหน้าแดงก่ำเพราะหน้ายิ้มๆ ตาวาวๆ คู่นั้นที่ทำเอาสะบัดร้อนสะบัดหนาว หากอีกคนกลับหัวเราะเสียงดังชอบใจ เรือไฟคว้าเอาหมอนที่วางบนแคร่มากอดแนบอก ปิดบังสายตาคนหื่น

“กอดหมอนไม่อุ่นหรอก กอดพี่อุ่นกว่าเยอะ” ยังมิวายแหย่ เรือไฟเผลอยิ้มพลางส่ายหน้าด้วยความอ่อนใจ

แรงบันดาลใจในการเขียนนวนิยายชุดนี้มาจากความรักความผูกพันและความภาคภูมิใจในฐานะที่เป็นลูกหลานภูไทของตัวเอง มีวิถีชีวิตผูกพันกับริมฝั่งโขงธาตุพนมและเทือกเขาภูพานมาตั้งแต่เล็กจนโต

จอมใจนักรบ เป็นเรื่องราวของลูกชายคนรองของบ้าน ‘ร้อยตำรวจเอก บรมวิชชุ์’ หนุ่มธาตุพนมคนทะเล้นกับ ‘เรือไฟ’ พยาบาลสาวคนงามเมืองเวเรณูนคร นิยายเรื่องนี้พาผู้อ่านไปเที่ยวเมืองสกลนคร นครพนม ธาตุพนม สัมผัสวิถีชีวิตแบบเรียบง่าย บอกเล่าความรักความผูกพันของครอบครัวภูไทซึ่งอาศัยอยู่ริมฝั่งแม่น้ำโขง เมืองธาตุพนม สำหรับผู้อ่านที่ชื่นชอบพระเอกเป็นหนุ่มในเครื่องแบบ เฮฮาปาร์ตี้ ผู้มีสโลแกนประจำตัวว่า ‘แม้นเหล้าบ่เข้าปาก แต่ความยากอ้ายกะบ่เคยมี’ แนะนำเลยค่ะ รับรองว่าต้องยิ้มตามผู้ชายสายฮาคนนี้ได้ทั้งเรื่อง

นอกจากนี้ผู้เขียนยังตั้งใจเขียนขึ้นเพื่อถ่ายทอดความกล้าหาญและเสียสละของตำรวจพลร่ม ซึ่งปฏิบัติหน้าที่ในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้ พาไปสัมผัสการทำงานของตำรวจพลร่มที่เขื่อนบางลาง หวังเป็นอย่างยิ่งว่าจอมใจนักรบจะเป็นนิยายที่สร้างความสุข สนุกสนานแก่ผู้อ่าน และเป็นกระบอกเสียง...แม้จะเป็นเพียงกระบอกเสียงเล็กๆ แต่ผู้เขียนจะดีใจมากถ้าทำให้หลายคนได้รู้จักตำรวจพลร่ม...ผู้ปฏิบัติหน้าที่ด้วยความกล้าหาญ ได้ระลึกถึงเจ้าหน้าที่ผู้ปิดทองหลังพระ ผู้เสียสละเพื่อความสงบสุขของดินแดนปลายด้ามขวานของเราทุกนาย

นวนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องสมมติที่แต่งขึ้น เรื่องราว สถานที่ และบุคคลในเรื่องไม่มีอยู่จริง หากบังเอิญไปพ้องหรือคล้ายคลึงกับผู้ใด ผู้เขียนต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย  

หมายเหตุ ลงให้อ่านประมาณ 60% ของเรื่องนะคะ สามารถติดตามได้ทาง Meb ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านที่ให้การสนับสนุนค่ะ

                        

สั่งซื้อหนังสือได้ทางเพจ เรือไฟ ค่ะ